7 weken na operatie

Ook deze week heb ik een goede week gehad.
De eerste week weer thuis met zijn 3'en (tenminste de avonden, overdag was Chris aan het werk en was Jeep bij KDV, oma of zus)

Met de kniebuig vorderingen heb ik deze week een grote sprong gemaakt. Van 50 graden vorige week vrijdag tot 90 graden deze vrijdag. Nu heb ik nog 2 weken de tijd om de 90 graden om te buigen naar 105 graden! Daarna ben ik verlost van 'mijn vriend' de cpm machine.

De voooruitgang is met name te danken aan de fysio. Die afgelopen dinsdag het kniekapsel gemaseerd heeft (AU) Maar de pijn was niet voor niets want daarna kwamen de graden er zo door.

De hele week overdag Jeep missen vind ik wel lastig maar als het goed is komt hier over 2 weken verandering in, dan hoop ik zelf weer voor Jeep te kunnen zorgen.

Nieuwe overwinningen

Vanmorgen bij de fysio geweest en..........
IK KAN MET 1 KRUK LOPEN!!!!!!!!

en daarbij is het mij vandaag voor het eerst gelukt om:
MIJN HIEL OP TE LICHTEN!!!!!!

Jullie begrijpen dat ik hier heeeel blij mee ben.

Weer thuis!

Na bijna 6 weken all inclusive te hebben gelogeerd zijn we nu weer thuis.
Heel fijn, maar toch ook weer vreemd hoor.

De trap op

Na een paar dipdagen zie ik het nu weer helemaal zitten. A.s. vrijdag ben ik als alles volgens schema blijft gaan op de helft van fase 2. Daarna is het dan aftellen om niet meer op de machine te hoeven.

Zondag zijn Jeep en ik naar Akersloot gebracht door Chris. Waar ik voor het eerst de trap op ben gegaan met steun van de leuning en 1 kruk. Dit ging goed!

Verder kijk ik uit naar woensdag, dan gaan we na 5,5 week logeren weer thuis slapen. Tot en met zaterdag nog met hulp van mijn ouders en daarna gaan we het weer met zijn 3'en proberen.

De afgelopen weken ben ik echt in de watten gelegd. En dat zal straks wel wat anders zijn. Het gaat vooral de komende weken zwaar worden voor Chris denk ik. Taxi spelen naar fysio en KDV en daarnaast nog koken en wassen. Heel wat zo naast je werk.

Met de graden op de machine zit ik vandaag op 41. Het begint dus al ergens op te lijken.
Mijn knie begint zich ook al weer een beetje te vormen. Het rechte en dikke is er vanaf.

Verder is het heel fijn dat ik vanaf afgelopen vrijdag ook gedeeltelijk mag steunen op mijn zere been tijdens het kruklopen.

de 30 gehaald!

Vandaag heb ik voor het eerst 30 graden op de machine gehaald. Weer een hele mijlpaal. Dit is namelijk stap 1 van fase 2. Op naar de volgende mijlpaal 50 graden!

Ook met de fysio gaat het goed. De spier die daar getraind wordt is de spier die verantwoordelijk is voor de stabiliteit in je knie. Gisteren kon ik al vierkantjes tekenen die 20 hoog waren (ik ben begonnen op kracht 2 en het moet naar 70)

Ik kijk er erg naar uit om weer te kunnen lopen. Hopelijk kan dit weer over 4 weken.
Voorlopig ben ik nog aan huis gekluisterd.

Korte update

Het weekend weg was heerlijk! Het is wel wat lastig als je ergens bent om toch je uren te halen op de machine. Gisteren is het helaas voor het eerst niet gelukt. Laat begonnen omdat Jeep laat wakker was, s'middags naar de kartbaan (kijken) en s'avonds weer in de auto naar huis. Goed dus dat de gewone week weer is begonnen en ik weer makkelijk aan mijn uren kan komen.

Van het weekend heb ik ook voor het eerst wat moeite gehad om het aantal graden op te voeren. Vandaag gaat het gelukkig wel weer goed en zit ik op 28 graden. Uiterlijk vrijdag moet ik op 30 graden zitten en dan gaat mijn brace ook verzet worden.

Deze week 3x naar de fysio ipv elke dag. Ook wel prettig.

Ik vind het heel lief dat ik nog steeds, mailtjes, kaartjes en reacties op de blog krijg.
Bedankt allemaal!

Vol schema

Zo ik heb het nu eigenlijk best druk. Deze week iedere dag fysio. En daarna nog 6 uur op de machine met tussenpozen van 1 uur. Een dagvullend programma dus.

Er is ook al progressie:
Met de machine ben ik nu op 25 graden (was 20 graden buiging) Dit moet 105 worden in 6 weken
Met de fysio had ik een spierkracht van een belangrijke bovenbeen spier van 2, nu na 2 fysio trainingen zit ik al op 14!!! Dit moet ongeveer 70 worden.

Zo'n training is best grappig, ook al is het wel heel inspannend. Je moet vierkantjes op een monitor natekenen door je spier in te spannen en los te laten.

Vandaag is Tiny jarig. Ze viert het in 2 etappes. Gisteren is de eerste helft langs geweest en vandaag de tweede helft. Morgen gaan we met de hele familie Hop een weekend naar Belgisch Limburg. Tussendoor nog werken, dus ik hoef me dus zeker niet te vervelen.

Blubberbeentje

Vanmorgen voor het eerst naar de fysio geweest. Best eng als er zo aan je knie gevoelt wordt. Gelukkig is hij er zich van bewust dat het kraakbeen nog heel kwetsbaar is, dus ik ben in goede handen. Zijn eerste doel is de spieren in mijn bovenbeen activeren. Zodat het blubberbeentje zo snel mogelijk verleden tijd is.

Hij gebruikte hiervoor een machine met 4 zuignappen die een prikkel geeft aan mijn spieren. Irritant gevoel maar niet pijnlijk. Daarna heeft hij mijn knie wat gemasseerd zodat het kapsel in mijn knie niet vastgroeid. Daarna is er nog met een laser op mijn knie gestraald, dit was om de lymfen te activeren. Al met al een goed bezoek met een warme wat dikke knie als resultaat.

Vandaag met mijn vriend weer uren maken en dan morgen weer terug naar de fysio.

Fase 2

Het gips is er vrijdag afgehaald. Mijn knie ziet er heel mooi uit! Ze hebben het inwendig gehecht waardoor het niet zo'n groot litteken wordt. Ook ziet mijn knie er helemaal niet dik uit.
De arts was tevreden. Na de gipskamer werd ik op de afdeling verwacht.

Hier kwam een fysio langs met 'mijn vriend' voor de komende 6 weken. Mijn vriend is een machine waar ik elke dag 6 uur op mag en die dan vervolgens mijn knie langzaam van 0 tot 105 graden gaat duwen. Omdat mijn gips in een hoek van 20 graden was gezet ben ik nu al van 0 tot 20 graden bezig. Over 2 weken moet ik op 30 graden zitten.

Na de kennismaking met mijn vriend mocht ik een nachtje blijven zodat de volgende dag de fysio er nog even na kon kijken of het goed ging. Wel apart dat er een andere fysio langs kwam. Hoe kunnen ze dan beoordelen of het veranderd is tov de vorige dag.

Naast mij lag een paar uur een vrouwtje die al 2 mislukte kraakbeentransplantaties achter de rug heeft en nu een kunst knie heeft gekregen waar ze vervolgens weer problemen mee heeft. (ze is 35 jaar). Heftig om te horen dat het dus ook mis kan gaan. Maar ik heb nog steeds volop vertrouwen dat het bij mij wel goed gaat en dat ik zomer 2011 lekker op de tennisbaan sta.

Nog 2 nachtjes!!

Het begint een beetje saaie blog te worden maar zo heel veel maak ik niet mee.
Het gaat nog steeds goed met mijn knie, weinig pijn.
Mijn dagen vul ik met werken, lezen, drinken en eten.

Ik leef echt naar vrijdag toe.

Het gaat weer beter!

Gisteren hebben we het toch niet kunnen laten er op uit te trekken. We hebben heerlijk op het terras in de zon gezeten in Bergen. Daarna nog even met mijn moeder wat winkels in geweest.
En met de pijn in mijn knie gaat het ondanks dit uitstapje goed!

Nog 4 nachtjes slapen en dan mag het gips eraf. Spannend, ik kijk er naar uit.

Jeep heeft trouwens toch besloten dat hij nog niet kan lopen. Na vorige week zondag wanneer we het filmpje hebben gemaakt, heeft hij nog amper een stap gelopen. Kan ik dan toch nog winnen???

We zijn in Akersloot!

Met een volgestouwde voyager (zelfs de enorme relax feauteuil uit E-L is ingeladen) zijn wij gisteren op pad gegaan naar Akersloot. Omdat we deze weg nog nooit hebben gereden (ahum) zijn we verkeerd gereden. Na nog een wegomleiding zijn we uiteindelijk na 1 uur en 45 minuten aangekomen op plaats van bestemming.

Chris heeft na de lunch zijn kans gepakt (het waaide) en is gaan kite surfen. Fijn om even in een andere omgeving te zijn ook al heb ik ook hier veel zin om er op uit te gaan. Wat helaas nog niet gaat.

Vanmorgen heeft mijn moeder mijn haren gewassen boven een bak water met een kopje. Dit aan het gebrek van een douche op de begane grond. Morgen kan ik wel douchen omdat de douche van mijn broer zijn huis wel op de begane grond is en zijn cv weer werkt (huis staat een jaar leeg).

Nog maar 1 weekje gips

Ondanks dat ik nog in een dipje zit gaat de tijd toch wel snel.
Volgende week vrijdag word ik alweer in Den Helder verwacht om het gips eraf te halen.

Morgen vertrekken we voor 1 week naar mijn ouders in Akersloot. Chris blijft dan het weekend en gaat daarna lekker een weekje in zijn eigen bed in Breda slapen. Even adempauze dus voor Tiny en Chris.

Tikkie terug

De afgelopen dagen ben ik regelmatig op pad geweest. En heb ik achter een buro gewerkt.
Nu protesteert mijn knie. Jammer.
Vandaag maar even rustig aan doen. Dus weer terug naar de relax feauteuil.
Alleen nu met een blad op de leuning waar mijn laptop op staat met muis en toetsenbord,
zodat ik toch kan werken.

Hopelijk heb ik morgen weer minder pijn.

Het dubbele van een kwart

11 day's down, 11 to go. Dat voelt goed en dan bedoel ik niet de jeuk aan mijn been want dat valt nog 100% mee. Gewoon wel lekker warm. Nee, de helft, dat voelt goed. Normaal zou ik met een half been niet zo blij zijn maar dit bewijst maar weer dat je alles in het juiste perspectief moet plaatsen. Als de 2de helft net zo snel gaat ben ik morgen alweer aan het trainen voor de singelloop van Breda. De 20 dan wel te verstaan. Over perspectief gesproken ik ben niet Mo ik ben Chris.

De dag van de wedstrijd

De strijd is gestreden, vandaag stonden aan de start Jeep en Mo Hop.
Zie fimpje

Op pad!

Omdat het nu zo goed gaat en het ook weekend is ga ik weer lekker op pad.
Gistermorgen in de rolstoel naar centrum etten-leur, gistermiddag met de auto op visite en deze middag naar een keukenshowroom.

We willen namelijk het keukenblokje wat we beneden hebben staan uitbreiden met wat kasten en een vaatwasser zodat we minder vaak trap hoeven te lopen. Ook voor Jeep willen we beneden een bedje neerzetten waar hij overdag in kan slapen, wat ook weer het nodige trap lopen scheelt.

Wat wij bedacht hadden kan de keukenboer niet zo leveren. Dus gaan we zelf aan de slag om het te regelen. Zou fijn zijn als dit op korte termijn kan, zodat we sneller weer thuis kunnen zijn.

Alleen maar goed!!!

Zo even een kort berichtje. Het gaat heel goed. Ook met de paracetamol ben ik nu gestopt. Voor het eerst weer wat gewerkt vandaag. Nu precies 1 volle week na de operatie gaat het dus alleen maar goed. Wel wat warm vandaag, het is hier nu 35 graden en dan is dat gips toch niet zo heel koel.

Rolstoel aan de kant!!!

Vandaag voel ik me goed. Niet om de minste reden dat Chris gisteravond mijn slaapplaats ingenieus verbouwd heeft. Met de rugpijn gaat het hierdoor nu veel beter! En met de kniepijn is het ook nog steeds goed.

Gisteren heb ik ook de wedstrijd duitsland - spanje af kunnen zien dus ook qua uithoudingsvermogen gaat het de goede kant uit.

Vanmorgen is de rolstoel aan de kant gezet want vanaf nu loop ik gewoon met krukken door het huis. Een tas om mijn schouder om spullen te kunnen verplaatsen.

Ik begin me weer helemaal Moniek te voelen.
En dat is wel zo prettig voor iedereen.

Nederland - Uruguay 3-2?????

Gisteravond hebben wij met zijn 3'en (jawel Jeep lag op tijd in bed te slapen) voetbal gekeken. Althans de 1e helft. De 2e helft heb ik niet gehaald en ben ik gaan slapen. Toen ik om 2 uur s'nachts Chris wakker maakte om me naar het toilet te brengen nam hij gelijk een trombose spuitje mee om in mijn buik te zetten. Dit waren we vergeten in alle voetbalstress.

Met de pijn in mijn knie gaat het goed. Met de pijn is mijn rug/heup helaas niet zo goed. Marjolein gaf mij de tip om een masseur langs te laten komen. Deze heb ik vanmorgen gebeld en hij had al tijd om om 17.00 uur langs te komen. Super dus!

De behandeling was fijn en heeft de scherpste pijn gelijk weggenomen. Verder heeft hij tips gegeven hoe ik mijn heup zoveel mogelijk kan ontlasten. (Voor als je het precies wilt weten: Mijn knie zit in een licht buiging in het gips. Als ik mijn onderbeen omhoog ondersteun, ter ontlasting van mijn knie, dan is op dit moment altijd mijn knie gebogen en dus mijn bovenbeen niet recht.) Als ik nou ervoor zorg dat mijn bovenbeen wel gewoon recht is en mijn knie dus naar beneden laat hangen in dezelfde hoek als hij in het gips zit wordt mijn heup niet belast.

In de relaxfeauteuils die hier staan geen probleem. Straks even een oplossing bedenken hoe we dit ook in bed kunnen creeren. Zou wel heel prettig zijn als ook dit wat beter gaat!

Wie loopt er eerder los?

Dat ik nogal suf werd van mijn pijnstilling was al bekend. Nu kwam hier vannacht ook nog heftig zweeten en slapheid bij dat ik er wel klaar mee ben. Vanmorgen naar het ziekenhuis gebeld en gevraagd of ze een alternatief hadden. Het middel wat ik eerder na een eerdere operatie had gekregen kan ik niet nemen omdat hier stoffen in zitten die de groei in het kraakbeen tegenwerken.

Verder hadden ze in het ziekenhuis al verwacht dat ik mij uberhaupt al beter had moeten voelen en dat ik de tabletjes al niet meer zou slikken. Daarom heb ik nu besloten om rustiger aan te doen. Echt alleen maar op staan om naar de toilet te gaan en verder niets. De pijn in mijn been is dan met paracetamol goed uit te houden. Het bewegen komt later wel weer.

Verder vanmorgen voor het eerst weer gedouched (met dank aan de mega condoom voor om mijn been die Ilse voor mij van haar vader heeft geleend), was echt heerlijk!

Jeep vind het allemaal nog een beetje vreemd en houdt oma en papa s'avonds en s'nachts goed bezig. Verder loopt hij erg graag aan de broekspijp van Chris.

Het is spannend WIE ER HET EERST LOS GAAT LOPEN? Jeep of Mo?
Wil je mee doen aan deze weddenschap? Plaats je reactie onder deze blog.
Misschien win je er wel een kruk of loopwagen mee.

Bedankt voor alle lieve mailtjes, telefoontjes en sms'jes.

Mo

Was dit nu alweer dag 4?

Mooi hoor die medische wereld. Iemand heeft 8 jaar last en in 2x 15min. lossen ze het op. Te mooi om waar te zijn! Toch gaat het gebeuren, dit super vooruit zicht waarmee Mo ooit ook NY kan rennen gaat echt gebeuren. Uiteraard wel nadruk op KAN. Sterker nog we hebben dag 4 na operatie er alweer opzitten. Time flies when having fun.

Maar goed die 1ste 2 helften zijn voorbij en ik weet nog van mijn hockeyperiode dat die 3de helft altijd het meeste impact had. Hij duurde zo ie zo altijd het langste en door het gebruik van vele licht verdovende biertjes werd alles iet of wat vaag wat het verlies van de pot dragelijker maakte. Ook vloog de tijd af en toe voorbij en kon je ook niet altijd volgen wat je nu exact bovenop die stapels kratten bier deed. Als je dan eraf viel besefte je weer dat precies die arm waar je op viel ook al in de 1ste helft een stick was tegen gekomen en was de pijn dan ook dubbel en alle biertjes leken spontaan geen invloed meer te hebben. Opnieuw beginnen dan maar. Ik zie veel gelijkenissen met moniek's 3de helft. heel veel zelfs. Het beste van dit verhaal is dat ik nog heel veel 3de helften kan herinneren dit in tegen stelling tot die 1ste 2helften.

Jeep vind er maar het zijne van. Hij denkt voornamelijk waarom wiegt mijn moeder mij niet in slaap? Dat feit resulteert overigens wel dat hij tot 22:30 nog stukken fitter is dan ik. Wat kunnen moeders dat toch goed he. Ja moeders zijn erg goed met dit soort situaties.

Chris

5 sterren hotel

Hier in Etten-Leur gaat het me goed. Tiny, Chris en Jeep zijn heel lief en zorgen goed voor me.

Prima geslapen vannacht. En bijna de hele dag in de super de luxe elektronisch verstelbare relax feauteuil doorgebracht. Door de pijnstilling ben ik grotendeels wel wat suf en doezel ik zo nu en dan even weg. Het lopen met krukken gaat al beter.

Vanmiddag waren Bap en Jose gezellig even langs geweest. Aan het einde van de dag heeft Chris mij aan tafel gerold en hebben we in de avondzon van de plaat gegeten.

Kortom net vakantie hier in een super de luxe hotel!

We zijn in Etten-Leur!

Van vrijdag op zaterdag nacht best prima in het ziekenhuis geslapen.
Wel een aantal keer wakker gemaakt door een zuster voor de bloeddruk en een paar keer wakker geworden van de pijn. De morfine pomp geeft mij een misselijk en jeukend gevoel daarom hebben ze gelijk s'ochtends mij afgekoppeld van de pomp. Joepie! een leven zonder slangen.

S'ochtends zijn mijn ouders met Jeep op bezoek geweest. Het was fijn ze even te zien.
Daarna was het wachten op de fysiotherapeut zodra die geweest was en ik een beetje met krukken op pad kon zou ik naar huis kunnen.

Mijn bestemming voor mijn eerste wandeling was heel praktisch de toilet. Toch fijn om zelf naar de wc te kunnen gaan in plaats van een po te vragen. Dit ging heel goed en een paar minuten later zat ik met veel pijn maar ZEER TROTS op deze mijlpaal weer in mijn bed.

Gelijk Chris bellen of hij mij met bezoekuur komt halen. Dan alleen nog het trombose spuitje. Als we deze er zelfstandig in kunnen zetten kunnen we gaan. Zelf durfde ik dat toch niet, maar mijn bikkel Chris had er geen problemen mee.

Even passen en meten en dan via Akersloot door naar Etten-Leur. Om 19.15 uur kwamen wij hieraan. Hierna gelijk naar bed en slapen...

Groetjes,
Moniek

HET IS GELUKT!

Vanmorgen (vrijdag) om 6uur heeft Chris mij naar het ziekenhuis gebracht. Hij mocht zelfs bij mij blijven totdat ik aan de beurt was, dat was al vroeg 8:30 uur.

De operatie is volgens de arts prima gegaan. Zelf was ik onder narcose en heb ik er niets van meegekregen. Helaas had de gipskamergeen tijd om het gips aan te komen brengen in de ok waardoor ik met een brace wakker werd..

Een paar uur later werd ik naar de gipskamer gebracht om alsnog in het gips te gaan. Dit was ZEER pijnlijk. Verder voel ik mij vandaag erg slap en misselijk waarschijnlijk door de morfine.

Vannacht lekker geslapen en dan hoop ik morgen weer helemaal het vrouwtje te zijn. Met heel veel mazzel mag ik morgenmiddag al naar huis (Etten-Leur).

Ik ben opgelucht dat dit achter de rug is nu alleen nog herstellen.

Groetjes uit het zonnige Den Helder
Moniek

Laatste nachtje thuis

Vannacht hebben we voor het laatst thuis geslapen. (voorlopig dan)
Vanavond slapen we in Akersloot en vrijdag morgen word ik om 7 uur in het ziekenhuis in Den Helder verwacht.

6 weken geleden hebben ze kraakbeen geoogst en dit hebben ze de afgelopen weken gekweekt in het laboratorium in Den Helder.

Nu nog even lekker aan de slag (voor zover mijn concentratie toelaat) en spullen bij elkaar zoeken.
Raar idee om na vandaag voor lange tijd niet thuis te zijn