Was dit nu alweer dag 4?

Mooi hoor die medische wereld. Iemand heeft 8 jaar last en in 2x 15min. lossen ze het op. Te mooi om waar te zijn! Toch gaat het gebeuren, dit super vooruit zicht waarmee Mo ooit ook NY kan rennen gaat echt gebeuren. Uiteraard wel nadruk op KAN. Sterker nog we hebben dag 4 na operatie er alweer opzitten. Time flies when having fun.

Maar goed die 1ste 2 helften zijn voorbij en ik weet nog van mijn hockeyperiode dat die 3de helft altijd het meeste impact had. Hij duurde zo ie zo altijd het langste en door het gebruik van vele licht verdovende biertjes werd alles iet of wat vaag wat het verlies van de pot dragelijker maakte. Ook vloog de tijd af en toe voorbij en kon je ook niet altijd volgen wat je nu exact bovenop die stapels kratten bier deed. Als je dan eraf viel besefte je weer dat precies die arm waar je op viel ook al in de 1ste helft een stick was tegen gekomen en was de pijn dan ook dubbel en alle biertjes leken spontaan geen invloed meer te hebben. Opnieuw beginnen dan maar. Ik zie veel gelijkenissen met moniek's 3de helft. heel veel zelfs. Het beste van dit verhaal is dat ik nog heel veel 3de helften kan herinneren dit in tegen stelling tot die 1ste 2helften.

Jeep vind er maar het zijne van. Hij denkt voornamelijk waarom wiegt mijn moeder mij niet in slaap? Dat feit resulteert overigens wel dat hij tot 22:30 nog stukken fitter is dan ik. Wat kunnen moeders dat toch goed he. Ja moeders zijn erg goed met dit soort situaties.

Chris